CMR

Termin CMR odnosi się do międzynarodowego porozumienia w sprawie transgranicznych usług transportowych, które odbywają się drogą lądową.

CMR to skrót od „Convention relative au contrat de transport international de marchandises par route”, co na język polski tłumaczy się jako: Konwencja o umowie międzynarodowego drogowego transportu towarów. Umowa reguluje składanie i realizację zleceń, odpowiedzialność w przypadku opóźnień oraz utraty lub uszkodzenia transportowanego towaru. Umowa zawiera również przepisy dotyczące reklamacji i przypadków angażowania przewoźników jako podwykonawców. Jeśli CMR nie pokrywa w wystarczającym stopniu stanu faktycznego, dodatkowo obowiązuje prawo krajowe. Porozumienie dotyczy wyłącznie załadunku pojazdów drogowych. Kontenery oraz wymienne nadwozia nie są traktowane jako pojazdy w ujęciu CMR. Dla tego rodzaju transportu wystawiany jest standardowy międzynarodowy list przewozowy CMR.

Historia
Porozumienie zostało zawarte w 1956 roku pod przewodnictwem ONZ. Na początku podpisało ją dziesięć państw. Państwami członkowsko-załozycielskimi CMR były Belgia, Niemcy, Francja, Luksemburg, Holandia, Austria, Polska, Szwecja i Szwajcaria.

W Republice Federalnej Niemiec umowa została ratyfikowana w 1961 r., a w NRD w roku 1974. W międzyczasie dołączyły się wszystkie kraje europejskie, dwa kraje afrykańskie (Maroko i Tunezja) oraz klika krajów Azji Środkowej i Bliskiego Wschodu.

Pojęcie
Pojęcie CMR odnosi się do samego porozumienia, ale w praktyce często używane jest (niesłusznie) jako międzynarodowy list przewozowy CMR. Ten standardowy formularz jest wymagany tylko do transportu transgranicznego, jeśli (co najmniej) kraj nadania lub kraj przeznaczenia jest członkiem CMR. Nazwa ta często wykorzystywana jest również w transporcie krajowym.