ADR

ADR (towary niebezpieczne)

ADR to określenie międzynarodowej umowy dotyczącej przewozu towarów niebezpiecznych. Umowa zawiera przepisy dla transportu drogowego dotyczące opakowań, zabezpieczeń ładunków i oznakowań substancji niebezpiecznych.

Pojęcie

ADR to skrót od „Accord européen relatif au transport international des marchandises dangereuses par route”, co na język polski tłumaczy się jako „Umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych”. Międzynarodowy termin ADR jest tak powszechnie stosowany w branży transportowej, że w każdym kraju rozumie go prawie każdy.

Historia

Umowa została zawarta w Genewie w 1957 roku, ale w życie weszła dopiero pod koniec stycznia 1968 r. Co dwa lata dostosowywana jest do najnowszych ustaleń technicznych i prawnych. Członkami są obecnie wszystkie kraje UE, a ADR jest prawnie wiążąca przez unijne rozporządzenia. Do porozumienia przystąpiły dodatkowo wszystkie pozostałe kraje europejskie oraz Maroko i Tunezja oraz niektóre państwa Azji Środkowej, które były niegdyś częścią Związku Radzieckiego. Łącznie umowa ADR obejmuje obecnie 48 państw członkowskich (stan na 6/2017).

Przepisy

Każdy kierowca ciężarówki, który przewozi materiały niebezpieczne, musi mieć dokument upoważniający do takiego przewozu, oficjalnie nazywany „zaświadczeniem ADR”. Dokument ten ważny jest przez pięć lat, a następnie automatycznie wygasa, jeżeli nie zostanie wcześniej przedłużony. W tym celu kierowca musi odbyć kurs odświeżający wiedzę.

Każda firma, która regularnie przewozi materiały niebezpiecznie, musi mieć przynajmniej jednego doradcę do spraw bezpieczeństwa. Doradca ten jest odpowiedzialny za przestrzeganie przepisów i zobowiązań wynikających z transportu towarów niebezpiecznych.

Każdy pojazd transportujący materiały niebezpieczne musi posiadać odpowiednie wyposażenie. Wyposażenie to obejmuje rozkładane pomarańczowe znaki ostrzegawcze, kask i okulary ochronne oraz dwie gaśnice.